ในยุคสงครามเย็น มหาวิทยาลัยการวิจัยของสหรัฐฯ ไฮโลออนไลน์มีลักษณะเฉพาะมากขึ้นเรื่อยๆ ด้วยความคิดแบบชนเผ่าในโรงเรียน หน่วยงาน และสาขาวิชาต่างๆเงินทุนสนับสนุนการวิจัยที่พุ่งสูงขึ้น และโดยเฉพาะอย่างยิ่งอัตราการเติบโตมหาศาลในมหาวิทยาลัยของรัฐที่สำคัญๆ ได้ส่งเสริมแนวคิดของ ‘ความหลากหลาย’ ซึ่งเป็นส่วนรวมน้อยกว่า และไม่ค่อยตระหนักถึงจุดประสงค์ร่วมกันของสถาบัน
รูปแบบการวิวัฒนาการเหล่านี้ได้เร่งตัวขึ้นอย่างมากในช่วงสองทศวรรษ
ที่ผ่านมาในสหรัฐอเมริกา และสะท้อนถึงความเป็นจริงหรืออิทธิพลที่ค่อนข้างใหม่:
• ภายในภาคมหาวิทยาลัยของรัฐ การลดเงินอุดหนุนจากภาครัฐส่งผลต่อการเคลื่อนไหวไปสู่การตัดสินใจและองค์กรการจัดการภายใน ซึ่งได้กัดเซาะรูปแบบการแบ่งรายได้แบบเดิม (เช่น ค่าเล่าเรียนและค่าธรรมเนียม ในค่าใช้จ่ายที่เกิดจากการวิจัยนอกระบบ เป็นต้น) และเน้นย้ำความสำคัญ สู่ศูนย์กำไรขาดทุนและศักดิ์ศรี
• สิ่งนี้ได้รับการสนับสนุนและเสริมด้วยแนวคิดที่ว่ามีโอกาสทางการตลาดที่แตกต่างกันระหว่างโรงเรียน หน่วยงาน สาขาวิชาและปริญญาที่แตกต่างกัน และด้วยเหตุนี้ต้นทุนค่าเสียโอกาส (เช่น ค่าเล่าเรียนของ MBA เทียบกับปริญญาเอกภาษาอังกฤษ เป็นต้น) ซึ่งสูง – หน่วยรายได้ควรเก็บไว้และใช้เงินเหล่านั้น
กระบวนการ ‘วิวัฒนาการ’ เป็นปรากฏการณ์อเมริกันโดยเฉพาะหรือไม่?
บางทีความรู้สึกที่เข้มแข็งของชุมชนที่ครั้งหนึ่งเคยแพร่หลายในวิทยาเขต และเสริมด้วยการจัดสรรงบประมาณ ความรู้สึกของความพยายามร่วมกันในการขยายหลักสูตรวิชาการและการลงทะเบียนที่เพิ่มขึ้น เป็นปรากฏการณ์ที่ค่อนข้างพิเศษในอเมริกา
ความรู้สึกของการสูญเสียหรือการถดถอยในสภาพแวดล้อมทางวิชาการที่กระจัดกระจายมากขึ้นจึงเด่นชัดมากขึ้น บางทีมันอาจจะไม่เคยมีอยู่จริงในหลายประเทศที่ความเป็นอันดับหนึ่งของภาควิชาหรือคณะในสาขาต่างๆ มีความสำคัญมากกว่า เสริมความแข็งแกร่งในระดับหนึ่งโดยขาดข้อกำหนดด้านการศึกษาทั่วไป ซึ่งกระจายภาระงานของหลักสูตรและเงินทุน ไปในสาขาวิชาการต่างๆ
แล้วที่อื่นล่ะ?
ตัวอย่างเช่น ในญี่ปุ่น อำนาจสูงสุดของคณาจารย์และแผนกและโรงเรียนของพวกเขาได้ปกครองมายาวนาน ดูเหมือนจะไม่อนุญาติให้มีการประสานงานทั่วทั้งมหาวิทยาลัย หรือแม้แต่การริเริ่มนโยบายของรัฐบาล
ภายใต้แผนขยายอำนาจอธิการบดีของมหาวิทยาลัยชั้นนำระดับประเทศ
กระทรวงศึกษาธิการของญี่ปุ่นได้เปลี่ยนสถานะของสถาบันเหล่านี้เป็นนิติบุคคลภายใต้สูตรที่คุ้นเคย: ให้มหาวิทยาลัยและผู้นำทางวิชาการมีอิสระมากขึ้น แต่มีภาระมากขึ้น ระบอบความรับผิดชอบ แต่หลักฐานทั้งหมดคือยังไม่มีการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในอำนาจหรืออำนาจภายใน – จนถึงขณะนี้
เราเห็นความพยายามของรัฐมนตรีที่คล้ายคลึงกันในการมอบอำนาจให้หัวหน้าวิชาการของมหาวิทยาลัยในฝรั่งเศสและเยอรมัน ดังที่ศาสตราจารย์ Georg Kruecken แห่ง International Center for Higher Education Research-Kassel ได้ตั้งข้อสังเกตว่า: “มหาวิทยาลัยในฐานะองค์กรกำลังเปลี่ยนแปลงไปเป็นผู้มีบทบาทในองค์กร นั่นคือการบูรณาการที่มุ่งเน้นเป้าหมายและการแข่งขัน ซึ่งการจัดการและความเป็นผู้นำมีบทบาทสำคัญเสมอ บทบาทที่สำคัญกว่า”
เรื่องนี้ดูเหมือนจะชี้ไปที่การรวมศูนย์อำนาจที่มากขึ้นและบางทีสัญญาของความสามัคคีที่มากขึ้นภายในชุมชนมหาวิทยาลัย แม้ว่าผลหนึ่งคือการแทรกซึมของความเฉียบแหลมของภาคเอกชนเกี่ยวกับงบประมาณและการดำเนินงานที่บางคนอาจไม่เห็นที่น่าชื่นชมอย่างสมบูรณ์ไฮโลออนไลน์
